صندلی طلایی با جناب رازمیک باباخانی

روزشمار 97/9/11

1- پس از معرفی مختصری از خود بفرمایید کِی و چگونه با ماهیگیری آشنا شدید؟

ضمن سلام و ارادت خدمت همه دوستان، من رازمیک باباخانی هستم، بزرگ شده خرم آباد لرستان و ساکن تهران. شغلم قطعه ساز و قالب ساز قطعاته و درحال حاضر هم تعمیرات چوب و چرخ و وینچ و همچنین انواع لوری رو انجام میدم.

من ماهیگیری رو مثل خیلی از دوستان از سن کم از پدرم یادگرفتم و از رودخونه های خرم آباد و میشه گفت با ماهی­هایی مثل شیربت و زرده و سونگ شروع کردم. از سن هفده سالگی که برای اولین بار به گهر رفتم و از اون سال به بعد چون به خرم اباد نزدیک بود تقریبا سالی یکی دو بار رو میرفتم و با قزل خال قرمز و زردپر هم اونجا آشنا شدم.

چندسالی که گذشت و وقتی که ساکن تهران شدم چون جایی رو نمیشناختم و دوست ماهیگیری هم نداشتم باز هم برای ماهیگیری مجبور میشدم به لرستان برم تا اینکه یکی از اقوام منو با خودش به سد لار برد و حالا دیگه کی میتونست رازمیکو تهران نگه داره! دوستان خوبی رو اونجا پیداکردم، مخصوصا با خیلی از ماهیگیرای ارمنی و کهنه کار دوست شدم و بسیار ازشون درس گرفتم وکم کم وارد سیستمها و روشهای روز دنیا و لوازم و ابزارهای جدید شدم و حالا دیگه به جزاعتیاد به ماهیگیری، به خرید لوازم هم اعتیاد پیداکردم.

چندوقتی به همین منوال گذشت تا با مجتبی منسوجی آشنا شدم و با ایشون به شهرها و استانهای مختلفی میرفتم . چهارمحال و بختیاری رو بخاطر مناطق بکر و ماهیهای قزل الای خوبی که داشت خیلی پسندیدم و حالا دیگه اونجا شده بود بهشت ماهیگیری من و از هر فرصتی برای رفتن به اونجا استفاده میکردم. توی همون سالها مسافرتی به قشم داشتم و برای اولین بار چوب وچرخ هم با خودم بردم و دست برقضا با یکی ازکارکنان هتل که ماهیگیر بود آشنا شدم و چهار پنج روزی که اونجا بودم با ایشون به ماهیگیری رفتم و خیلی بهم خوش گذشت و جنگندگی ماهیهای جنوب رو که دیدم و لمس کردم، دیگه کم کم ماهیهای رودخونه و دریاچه از ذهنم خارج شدن و تمام فکر و ذکرم شد ماهیهای دریای جنوب و عملا ماهیگیری رودخونه رو خیلی کمتر میرفتم و تا میتونستم مسافرتهای جنوب رو زیادترکردم.

متاسفانه سال  92 توی یکی ازسفرهای ماهیگیریم به چهارمحال تصادف خیلی شدیدی کردم و یکی از همراهانم فوت شد ومن هم حدود یکسال بستری بودم ویکسال هم بعد از اینکه از تخت بلند شدم فقط با عصا میتونستم آهسته قدم بزنم و دیگه هیچ کاردیگه ای نمیتونستم انجام بدم وازاین طرف هم فوق العاده دلتنگ ماهیگیری بودم و همین امر باعث شدکه دیگه سمت رودخونه نتونم برم وعملا شدم یه ماهیگیر آبشور و تا الان هم که درخدمت شما هستم.

2- به چه نوع ماهیگیری بیشتر علاقمند هستید؟

ترولینگ و اسپین آب شور.

3- زیباترین خاطره ای که در مورد ماهیگیری داشتید چه بوده؟

باور بفرمایین نمیتونم از بین خاطرات ماهیگیریم یه دونه رو انتخاب کنم چون همه برنامه های ماهیگیری من با دوستان بوده و بخاطرهمین هرکدوم از برنامه هام شیرینی و لذت خودش رو داشته و همیشه از وجود دوستان و جمع شدنهای لب آب بالاترین انرژی ها رو گرفتم و هر روز دارم باخاطراتشون زندگی میکنم.

4- ماهیگیری امروزی با گذشته ها چه تفاوت هایی دارد؟

از نظر امکانات و ابزار، خب مسلمه خیلی پیشرف کرده و کار ماهیگیر خیلی آسون شده. قبلا این همه تنوع طعمه و وسیله و چوب و چرخ و نخ و... نبود و بخاطر همین این ماهیگیر بودکه مجبور میشد با وسایلی که داشت از هنر و خلاقیت خودش استفاده کنه تا بهترین نتیجه رو بگیره، ولی الان با این همه پیشرفت و تنوع لوازم و طعمه ها کارکمی راحت تر شده ولی متاسفانه ماهی خیلی کم شده و طبیعتمون درحال نابودیه.

5- نظر شما در مورد فرهنگ رهاسازی چیست؟

فرهنگ رهاسازی یه مسئله ایه که سالیان زیادیه توی اکثر کشورهای دنیا و بین ماهیگیرها رواج داره و مختص ماهی های درحال انقراض و یا نوع خاصی از ماهیگیری هم نیست، به نظر من اونها جزئی از لذت ماهیگیری میدونن این کار رو. میشه گفت پنجاه درصد لذت رو اگه گرفتن ماهی ببینیم، پنجاه درصد بقیه اش رهاکردن و جان بخشیدن به اون ماهیه که هر دو قسمت با هم میشه اون عشق و اون انرژی که این ورزش و این رشته داره. ولی این فرهنگ اولا خیلی دیر به کشور ما اومد و دیگه این که طرز جا انداختن و باب شدنش هم به نظر من کمی اشتباهه، یا حداقل داره مسیر رو اشتباه میره.

من امیدوارم دوستان و پیش قراولان این فرهنگ راهکارهایی برای ترغیب ماهیگیران به این حرکت قشنگ و صد البته واجب برای ماهی های باقی مانده و درحال نابودی کشور درنظر بگیرن و از دوستان ماهیگیر هم میخوام بیشتر در این مورد فعالیت کنند و خودشون تک تک تبدیل به یک پیش قراول بشن.

6- آینده ماهیگیری ورزشی را در ایران چگونه می بینید؟

میشه امیدوار بود ولی حرکتش خیلی کند و آرومه و باید کمی سرعت بخشید.

7- چه نصیحتی برای ماهیگیران تازه کار دارید؟

این سوال منو یاد زمان جنگ انداخت که توی جبهه با رزمندگان مصاحبه که میکردن و میگفتن پیامتون به مردم چیه و اونام همگی میگفتن من کوچیکتر از اونم که پیام بدم، حالا من هم نمیدونم بگم یا نگم! نصیحت که نمیشه گفت ولی دوست دارم اینو بگم که دوستیها و جمع های لب آب و دریا و دریاچه و طبیعت، جزو بهترین لحظات زندگی من بوده و با خاطرات و به یاد آوردن اون لحظه ها همیشه به وجد میام و با دیدن عکسها، خودم رو توی اون لحظه میبینم و همین باعث میشه که توی زندگیم همیشه پرانرژی باشم. قدر این لحظه ها رو بدونین و اجازه ندین موضوعات بی ارزش این لذت رو از شما بگیرن.

8- نقش شبکه های مجازی ماهیگیری را چگونه ارزیابی می کنید؟

از شبکه های مجازی نگو که دلم خونه!

به نظر من شبکه های مجازی و مخصوصا گروه های مجازی مثل یه چاقو میمونه که تو دست کی باشه و اون شخص برای چه منظوری ازش استفاده میکنه. اطلاعات خوبی رد و بدل میشه، دوستی های خیلی خوبی رو شاهدش بودیم، تجربه های عالی دوستان به اشتراک میزارن وووووو، ولی خب بدی هایی هم داره و اون این که اشخاص معدودی هم هستن که صرفا برای یادگرفتن مناطق بکر و بقولی دنبال چاله میگردن و وقتی هم یادگرفتن تا اونجا رو نابود نکنن دست بردارنیستن. و یه مسئله دیگه این که بعضی از دوستان و مخصوصا و مخصوصا جوونها و اونهایی که تازه ماهیگیرشدن، وقتی میان عکسهای دوستان رو که با ماهی گرفتن رو توی گروهها میبینن و میبینن اون عزیز رو چقدر تشویق و تمجید میکنن و براش لایک میفرستن، خواه ناخواه اونها هم دلشون میخواد بتونن هرچه سریع تر مثلا ماهی سایز بگیرن و اونها هم مورد تشویق قرار بگیرن که این البته هیچ ایرادی نداره وخود من هم شاید دوست داشته باشم که بهترین ماهیها رو بگیرم و عکسهاش رو توی گروه ها بفرستم و موردتشویق هم قرار بگیرم ولی مسئله اینجاست که آیا من درحال حاضر میتونم این کار رو انجام بدم؟ آیا من تجربه ام به اندازه اون دوستی که عکس گذاشته هست؟ آیا من وسایل و امکانات اون دوستمون رو دارم؟ و خیلی سوالهای دیگه رو من باید اول از خودم بپرسم و بعد دنبال ماهیهای تروفه و عکسهای متنوع از انواع ماهیها باشم، پس میخوام بگم همه میتونن ماهیهای خوبی بگیرن و عکسهای زیبایی خلق کنن ولی اولا عجله نکنن و دوما امکاناتشون رو هم درنظر داشته باشن. من شاید از هر چهارباری که هزینه میکنم و از کار و زندگیم میزنم و با هزار مشکل میرم جنوب یک بارش رو بتونم ماهیهای دلخواهم رو بگیرم و وقتی عکس میفرستم و همه میبینن، این مسئله رو نمیدونن که من سه بار قبلش اومدم جنوب و کلی هزینه کردم ولی دست خالی برگشتم و این بار چهارمی تونستم این ماهی رو بزنم. پس نباید عجله کرد، بایدکمی صبور بود کمی معقولتر به این مسئله فکرکنن و بعد اگرخواستن عمل کنن.

9- و سخن پایانی؟

و اما سخن پایانی. اولا از دوستان ادمین این کانال بابت این کار قشنگشون تشکر میکنم و این که من رو قابل دونستن و به عنوان یه ماهیگیرکوچیک دعوت کردن ممنونم. امیدوارم این کار ادامه داشته باشه تا از تجربیات پیشکسوتامون هم بتونیم بهترین استفاده رو ببریم.